Hiç kimse Kuzey Irak'ta bir Kürt Devleti kurulmasını istemezdi. Ancak devlet protokolü ile bağdaşmayan samimi ve dostane ilişkiler Türkiye'yi bu çıkmazın içerisine sürüklemiştir. Uluslar arası görüşmelerde bir benzerine rastlanmayan kardeşim, dostum ve ahbabım jargonu, Barazani'ye düşlemiş olduğu dünyanın kapılarını aralayan en önemli yeşil ışıklardandı.
Gönül arzu ederdi ki Barzani, dönemin Başbakanı Ahmet Davutoğlu tarafından kardeşim denerek karşılanmasa, daha sonra da Kürt bayrağı ay yıldızlı bayrağımızın yanında yer almasaydı.
Bütün bu hatalara aldırış etmeyen hükümet yetkilileri şimdilerde Kuzey Irak Kürt Yönetimi üzerinde planlar yapmaya başlamış. Artık bundan sonra yapılacak planların işe yaramayacağını hep birlikte göreceğiz.
Geldiğimiz noktada kara kara düşünmeye başlayan hükümet önündeki seçenekleri masaya yatırmaktan bahsediyor. Ekonomik yaptırımlar en cazip olanı. Ne var ki bir ucu Kürt Yönetimini yakarken diğer ucu can çekişen Türk ekonomisinin dibe vurmasına neden olacak gayri ciddi bir önlemdir.
Askeri seçenek ise ekonomik yaptırımları da beraberinde devreye sokacak olan çok daha beter bir çaredir. Üstelik hükümet yetkililerinin dediği gibi askeri seçenek, uluslar arası bir hak niteliğinde değildir. Bir devlet kendi içerisinde kırk parçaya bölünse de bu bölünme toprak bütünlüğü kale alınmayan devleti alakadar eder.
Yani askeri müdahale çok gerekli gibi olsa da bu, Türkiye açısından sonuca ulaştıracak bir formül değildir. Artık ok yaydan çıkmış, hedef 12 den isabet almıştır.
Her sonuç mutlak bir nedenden ötürü ortaya çıkıverir. Hatırlarsanız Güneydoğu'da şehirler cephaneliği dönüştürüldüğünde de benzer tavizler verilmişti. Sonra bu şehirleri pkk'dan kurtarmak adına yüzlerce şehit verilmiş ve 36 bin konut ise yerle bir edilmişti. Daha sonra ise yıkılan bu şehirler insanımızın alın teri vergileriyle yeniden imar edilmeye başlandı.
Bu gün henüz bir harekat başlamamışken Maliye Bakanı tarafından savunma giderleri adı altında hayata geçirilen zamlar, açılım süreci sonucunda yaşadıklarımızı bir kere daha alın yazısı haline getirmiş bulunuyor. Yani bir musibetten kurtulamadan başka bir musibete duçar olmuşuz.
Demem o ki, devleti yönetenler Barzani'yi törenle karşılayıp, Kürt Yönetimi bayrağını göndere çektikleri gün, Kürt Devleti bağımsızlığını resmen tanımış oldular. Ortada bir bayrak varsa devlet'te var demektir.
Bu durumda Türkiye Cumhuriyetini yönetenlerin pek fazla bir taksiratı bulunmadığını söylememiz gerekir. Çünkü Barzani tilki kadar kurnaz, yılan kadar sessiz bir lider. İzlediği politika ile yanıltmayı başaran bir siyasetçi. Aldatılmaksa Türk Milleti'nin alın yazısı...!
Admin
