Dünyayı kötüler yönetiyor. Koltukları kavi, emelleri uzun. Ne etikten anlıyorlar ne de hak ve hukuktan. İnsan ve insanlık değerleri onlar için anlamsız, itibar edilmemesi gereken boş şeyler. Öyle olmasa dünya savaşlarla kirletilebilir miydi? İnsanlar açlıkla, sakatlıkla ve ölümle yüzleşir miydi? İnsanlığın saadeti ve huzuruna harcanması gereken paralar ateş olup insanlığın başına yağabilir miydi? İnsan olan, bir başkasını hiç uğruna öldürebilir mi?
Dünyayi kötüler yönetiyor. Ruhlarını bataklıklarda arındırmaya çalışıyorlar. Temiz dedikleri kokuşmuş, güzel bildikleri necis, iyi sandıkları fenalıktan başka bir şey değil. Bundan dolayı çirkinliklerin ardı arkası kesilmiyor. Dünya kana bulandıkça keyifleniyor, insanlık can çekiştikçe onlar mutlu oluyorlar.
Bu çarpıklık hep vardı. Bundan sonrada olmaya devam edecek. İran ile İsrail, Rusya ile Ukrayna arasında ki savaşlar bitse de bir başka coğrafyada yeni savaşlar başlayacak. Kimileri bin yıllık rüyasını gerçekleştirmek için barbar olmayı cana minnet sayarken kimisi de koltuğunu bırakmamak adına yamyamlığını sürdürecek.
Her devlet kendi geleceği adına savunma sanayine trilyonları aktarırken sağlıksız hayat şartları nedeniyle hem kendi ülkelerinin kenar mahallelerinde hem de diğer coğrafyalarda ölen çocuklar umursamıyor. Sorsanız bu harcamalar onları yaşatmak adınaymış. Dünya barışı ve silahsızlanmak adınaymış, İyide kitlesel ölümleri beraberinde getiren bu silahlara sahip kötüler hangi kafayla insanlıktan söz edebilir ki? Bir yanda altmış bin can toprağa düşerken diğer yanda silahsızlanmadan bahsedenleri bir türlü anlamak mümkün değil. Adeta insan ve insanlık değerleri ile alay ediyorlar. Paradan devşirdikleri güçle dünyayı kendi düşünce ve inançlarına göre şekillendirmeye çalışıyorlar. Şımarık ve küstahça. Vicdansız ve şuursuzca.
“Savaş; yüreklilik değil, korkaklıktır” der Bertrand Russell. İnsanlık tarih boyunca bu korkuyu bir türlü yenemedi. Kainatı bir bütün olarak değerlendirmenin güzelliğine tanık olamadı. Bir başkasının var olması korkakları farklı arayışlara sürükledi. En basit olanı tecrit, ambargo ve öldürme.
Oysaki insanlık savaşmadan da fevkalade kardeşçe yaşayabilir. Öncelikle bu esasa inanmak gerekir. Roma Katolik başpiskoposu, François Fénelon gibi bir bütün olarak insanlığı değerlendirerek. Fenelon, “Tüm savaşlar iç savaştır, çünkü tüm insanlar kardeştir” der. Keşke kötü insanların ruhunda bu gibi yaklaşımlar yankı bulabilseydi. İnsanlık korkularıyla değil de hayalleri ile yaşamayı başarabilseydi.
