Avrupa Birliğinin Türkiye’yi denetimli ülkeler listesine alması ülkemiz açısından hoş olmayan sonuçlar doğuracaktır. Hiç kimse bu karadan sonra bir mucize beklentisi içerisine girmemeli. Bu karar, siyasi, ticari ve askeri alanlarda Türkiye’nin bir köşeye itilmesi manasına gelmektedir.
Bu kararın alınmasında etkili olan faktör, OHAL’in mütemadiyen uzatılması, dolayısıyla KHK ların peş peşe sıralanmış olmasıdır. Ancak her taşın altından ülkenin istikbaline yönelik şer planlarının çıkması başka bir şekilde sonlandırılabilir mi?
Bir hayli zor..!
Hala sayısı binlerle ifade edilen zanlılar varken, yapılanmanın siyasi ayağı açığa çıkarılmamışken sanırım OHAL’de davam etmelidir.
AB bundan rahatsız. Rahatsızlığını çeşitli şekillerde ifade ederken Cumhurbaşkanı Erdoğan’da AB’nin kararlarına restle cevap veriyor. Hatta üyelik konusunun tamamen rafa kaldırılması hususunda referandum yapılabileceğinin işaretlerini veriyor.
Bunun ülkemize yarar sağlayacağını düşünmüyorum. Var sayalım referandum sonuçlarına göre halkın çoğu müzakerelerin sonlandırılması, üyelik başvurusunun noktalanması yönünde görüş belirtti. Bu ne kadar doğru olabilir ki? İnsanımız dış dünya ile bağları koparmanın neler getirip, neleri götürebileceğinin muhasebesini yapabilecek mi?
Kendi kendine yetebilen ülke konumundan dışa bağımlı ülke durumuna düştüğümüz ve sınırlarımızın yangın yerine çevrildiği bir zamanda restleşmenin doğru olduğunu hiç kimse iddia edemez. Bu restleşme on beş yıl önce yapılmış olsaydı bunu anlardım. Parçalanmamış komşularla sıcak ilişkilerin sürdürüldüğü bir coğrafyada AB’nin kararlarının ağır sonuçlarını belki hissetmeyebilirdik.
Ancak bu gün denetimli ülkeler listesinde yer almamız hiçte hoş olmamıştır. Dış politika uzmanları AB’nin bu kararla yetinmeyeceğini; bu kararın arkasından yaptırımların da gelebileceğine işaret ediyorlar. Bu da büyüme hedeflerinin küçülme yönünde seyredeceği manasına gelmektedir.
Abdullah Gül’ün bu konuda kısa ancak gelecek açısından çok önemli bulduğum, “Reformlara önem verilmelidir” uyarısı dikkate alınarak dış ilişkiler konusunda yeni bir yol haritası çizilmelidir.
Bunu, AB istediği için değil, istikrar ve gelişmeyi sağlamak ve geleceğe güvenli adımlara yürüyebilmek adına sağlamak zorundayız.
Rest hususuna gelince; kartlar güçlüyse reste rest siyasi riyaseti, kartlar güçlü değilse sefaleti getirir.
