Muhsin Yazıcıoğlu’nun ölümünün yedinci yıl dönümü. Türk Milleti onu, içinde vatan sevgisinden başka duygu taşımayan müstesna bir siyasetçi olarak tanıdı. Farklı oluşu inancından, ahlakından ve vatan sevgisinden kaynaklanmaktaydı. Bu inancın, günümüzün yozlaşmış menfaat kokan inanç değerleri ile uzaktan yakından alakası bulunmamaktaydı. O, her anını Rab’bin huzurundaymışçasına edeple süsleyen gönül adamıydı.
Kendisi ile Erzincan’da görüşme imkanım olmuştu. O da benim gibi Erzincan’a Abdurrahim Reyhan Efendinin cenaze törenine gelmişti. Yanında ne koruma vardı ne de bürokrat birileri. Mahşeri kalabalık içerisinde sıradan bir vatandaş gibi dergahı arıyordu.
Ne garipti ki o mükemmel insanın ölümü hala sır olmaktan çıkarılamadı. İnsanımızın kafası karmakarışık. Yani haksızda sayılmayız. Kaza yerinden İHA Muhabiri İsmail Güneş, telefonla dakikalarca konuşmuştu. Bulundukları yer bilinmesine rağmen koca bir devlet kendi sınırları içerisinde yüzünün akıyla bir kurtarma gerçekleştiremedi.
Bu gecikme nedeni ile çeşitli spekülatif iddialar atıldı ortaya. Ancak mantık kuralları çerçevesinde bir değerlendirme yapıldığında bu iddialardan birinin doğru olması gerekmektedir.
Tarihimiz maalesef ki bunun gibi olaylarla doludur. Muhsin Yazıcıoğlu ilk olmadığı gibi son da olmayacaktır. Çünkü bizim insanımız, inancında samimi olmayıp bilakis kendi hükümranlığı adına en umulmadık vahşetlere imza atabilecek derecede şerre esir bir mizaca sahip.
Bu güne kadar demokrasinin tesis edilmesi adına hükümetin olağanüstü bir çaba içerisinde olduğuna dair yapılan konuşmalarda Adnan Menderes ve Turgut Özal’dan demokrasi şehidi olarak bahsedilirken Muhsin Yazıcıoğlu için aynı tanım bir kere olsun kullanılmış değildir.
