Her toplantıda Kapaklı’dan övgülerle bahsedilir. Özellikle nüfus artışı dillerden düşürülmez. Bu doğru, Kapaklı her geçen gün biraz daha büyüyor. Büyümesinin nedeni bakir topraklar ve fabrikaların
oluşu. Anadolu’nun dört bucağından gelen insanımız burada çorbasını kaynatabiliyor. Ancak Kapaklı’nın büyümesi sağlıklı bir şekilde olmamaktadır. Gelen insanımızın alabildiği hizmetler oldukça sınırlı. Kısıtlı hizmetlerin başında da hastane sorunu gelmektedir.
***
Çerkezköy ve Kapaklı’nın girişlerinde nüfusu gösterir tabelalar kısa aralıklarla değişiyor. Her seferinde bu iki ilçede yaşayan insan sayısının arttığına rastlamak mümkün. Son rakamlara bakıldığında iki ilçe nüfusunun 210 bine yükseldiği görülmektedir. Buraya kadar her şey mükemmel. Lakin günün herhangi bir saatinde yolu acile düşenler, büyümenin sağlıksız olduğu gerçeği ile yüzleşmektedirler. Adı acil olmasına rağmen saatlerce bekleyen insanlarımız çare aramak adına girdikleri bu kurumdan bin pişman olarak çıkmak zorunda kalıyorlar.
Poliklinik hizmetlerinin bile daha seri şekilde yürütüldüğü Çerkezköy Devlet Hastanesi acil servisinde bu kadar çok nüfusa cevap verilememektedir. Bir enjeksiyon için vatandaşımız iki saate yakın zaman geçirmektedir. Hem de acıdan kıvranarak.
Kapaklı ‘da yapılacağı söylenen hastaneden şimdilerde ses seda çıkmıyor. Temellerinin 2015 te atılacağı söylenmişti. Senenin ilk çeyreği nerede ise bitmek üzere ve henüz yer tahsisi yapılmış değil. Üstelik üç gün önce Mustafa Yel kahvaltı programında hastane konusunu geçiştirdi. 2017 yılına kadar Tekirdağ’da toplam bin yataklı hastanelerin hizmete açılmış olacağından bahisle bir şeyler söyledi. Ancak Kapaklı için ne Mustafa Yel, ne de başka bir yetkili somut açıklamalarda bulunamıyor. Görünen o ki Kapaklı çok seneler daha hastane sıkıntısını yaşamaya devam edecek.
***
Bütün bunlara bakıldığında Kapaklı ‘da ters giden bir şeyler olduğunu anlamak mümkün. Ancak hiç kimse ayranım kara demiyor. Her şey güzel ve her şey yolunda görünümü veriliyor. Oysaki yolunda giden sadece insanımızın çektiği çile.
***
Bu tablolar karşısında aklıma senaryosunu İhsan Yüce’nin yazdığı Kibar Feyzo filmi geliyor. Ağa, Ankara’dan gelen misafirinin yanında sabana koşulan marabasından yeni haberdar oluyormuşçasına ‘Soriram kullarım nasıl, eyidir eyidir diyirsiz’ cümlesi takılıyor. Ve ben her şeyin göstermelik tablolardan ibaret olduğu sonucuna varıyorum. Aksini savunanlar siyasi kimliklerine sığınmaksızın önce acil servisine sonra da bir poliklinik için randevu almalılar.
***
Kaymakam göreve başladığında her halinden hizmet aşkı ile dolu olduğuna şahit olmuştuk. Olmayan hizmetlerin alımı için iktidar partisi ilçe başkanı ile Ankara’ya gidebileceklerini söylemişti. Umduğu ortamı yakalayamamanın verdiği bezginlikten olsa gerek bu gün aynı şevki kendisinde görmek mümkün değil.
***
Oğlunun kötü hayatı karşısında derin düşüncelere dalan baba son bir gayretle onu çekip çevirmeyi amaçlar. Eşi öldüğü için yalnız yaşamaktadır. Dolayısıyla kendisinin hizmete, oğlunun da paraya ihtiyacı vardır. Ancak baba parasız kaldığında oğluna sürekli harçlık vermesine rağmen oğlu babasına hizmet etmemekte direnir. Son bir kere daha oğlunu karşısına alan baba ona nasihatlerde bulunur:
-Bak oğlum, sana bu güne kadar bir hayli para vermeme rağmen sen bir kez olsun bana hizmet etmedin. Oysaki ben senin yapacağın hizmete muhtacım. İstersen bir kez daha düşün ve yaptığının yanlış olduğunu anlamaya çalış. Der.
Bir hayli sıkışık olan evlat babasına hizmet edeceği sözünü verir. Babası da ona birkaç kese altın verir. Ne var ki altınları alan evlat verdiği sözü umursamadan uzun bir zaman daha ortalıkta görünmez. Yaşlı adam hastalıklarına rağmen kendi hizmetini kendisi görmeye devam eder.
Bir müddet sonra parası biten evlat kapıda belirir. Başlar babasına yalvarmaya
-Baba himmet, baba himmet!
Babası, hiçbir zaman sözünde durmayan oğluna kapısını açmaz ve pencereden şöyle seslenir:
-Oğul hani hizmet!
Admin
